Zanim uzyskamy odpowiedź warto sobie uświadomić, że wielka płyta wielkiej płycie nie jest równa. Najważniejszym podziałem wielkiej płyty jest podział ze względu na system budowy, a budowano w systemie:
- zamkniętym oraz
- otwartym
Zasadniczą różnicą między nimi jest fakt, że w systemie zamkniętym każda ściana jest nośna, a więc przerabiania mieszkania jest bardzo trudne. Dodatkowo w systemach zamkniętych w pionie wszystkie mieszkania mają ten sam rozstaw. Najpopularniejszym systemem zamkniętym był używany w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych system WUF-T. W tym systemie zbudowano ponad 30 proc. budynków.

System otwarty zaczął królować (za sprawą systemu Wk-70) od późnych lat 70. Jest zdecydowanie lepszy od systemów zamknietych. Mieszkania są tu większe i bardziej urozmaicone. Powód? Spotkac tu można cztery rozpiętości ścian nośnych (6; 4,80; 3,60 i 2,40 m), co pozwalało na budowanie mieszkań o różnej wielkości i rozkładzie.
Na dodatek w obrębie lokali wyeliminowano ściany konstrukcyjne. Dzięki temu takie mieszkanie można swobodniej przerabiać niż w systemie zamkniętym, usuwając czy przesuwając ściany działowe. W systemie Wk-70 zbudowano około 20 proc. budynków.

A wracając do pytania, powtórzę to co już wcześniej pisałem, żywotność wielkiej płyty szacuje się na 90 lat. Dowód? Oto dowód:

Sarajewo - ślady po ostrzale artyleryjskim.
Gdańsk - po wybuchu gazu budynek zapadł się pod ziemię, ale konstrukcja została zachowana.

Łódź - również tutaj wybuchł gaz w piwnicy(1982), budynek stoi do dzisiaj.

Moskwa - po przejściu tornada.
Rosja - próba wyburzenia budynku wielkopłytowego.
Londyn - próba wyburzenia punktowca.